Cicho, cicho mówi tak. Zabiorę Cię na krótki film. Na tych kilka wspólnych chwil. Jeszcze jeden raz tak zatrzymać czas. Kiedy miłość płonie, tańczy. Kiedy miłość tańczy, płonie wokół nas. Zabiorę Cię na krótki film. Na tych kilka wspólnych chwil. Gdy tańczyłaś tak, z nieba jakiś znak.
Roku 1799 dnia 31 grudnia w nocy. Chata sławnego niegdyś czarnoksiężnika Twardowskiego w górach karpackich - przy chacie obszerny dziedziniec - daléj skały - w dole bezlistne bukowe lasy. Ciemność przerwana błyskawicami. CZAROWNICA czesze włosy i śpiéwa... CZAROWNICA Z gwiazd obłąkanych, Z włosów czesanych, Iskry padają, Jak z polskiéj szabli; Widzą je diabli, Odpowiadają Błyskami chmur. Lecą - świst piór Buki ugina. (Szatan zlatuje w postaci pięknego anioła.) SZATAN Ha, czarownico! czy biła godzina? CZAROWNICA Która? SZATAN Godzina, której żaden człowiek Dwa razy w życiu nie słyszy. CZAROWNICA Uderzy Za dziesiątém mgnieniem powiek Z Babillońskiéj ludów wieży. A gdy bić będzie, choć głucha, usłyszę. Lecz gdzież są, panie, twoi towarzysze? Leniwo śpieszą z błękitu podniebień: Żółw, z którego to zgrzebło utoczył mi tokarz, Prędzéj chodził... SZATAN To źgrzebło, pokaż mi je - pokaż!... Łzy mi płyną... poznaję Twardowskiego grzebień, On mię zgrzebłem tém czesał, gdy w psa wlazłszy skórę U nóg mu się łasiłem. Odejdź, moja pani; Goście sproszeni zlecą się na Łysą Górę. (Czarownica odchodzi) (Szatan woła:) Szatani! (Błyska dziesięć razy i dziesięć tysięcy szatanów spada.) Spadł z nieba deszcz szatanów, niech ziemię polewa, Jeśli jeszcze na ziemi są Edeńskie drzewa, Niech rosną, to jesienią człowiek owoc zbierze... Siadajcie! cóż między wami Nie widać Mefistofela? ASTAROTH Zaszedł na grób przyjaciela, Na grobie Twardowskiego odmawia pacierze. SZATAN Taki się teraz zrobił czuły i pobożny Jak poeta... Lecz księżyc zabłysnął dwurożny, Czas przystąpić do dzieła... DIABLI Co nam król rozkaże? SZATAN Obejrzeć trzeba koła w wiekowym zegarze, Krwią dziecięcia namaścić gwichty i sprężyny; Niech nam bije wyraźnie lata, dnié, godziny. Przynieście go, postawcie... Co? czy nie zepsuty? strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Konrad to jeden z głównych bohaterów Dziadów, cz. III Adama Mickiewicza. Pojawia się w prawie wszystkich fragmentach utworu, a wyłącznie jemu poświęcona została scena II, Improwizacja. Jest on tą samą postacią, co Gustaw z Dziadów, cz. IV. Stanowi wzorcowy przykład bohatera romantycznego, który przechodzi wewnętrzną metamorfozę.
Występuje także w Sposób na laski (Radio Edit) Kordian 2 słuchaczy Występuje także w Sposób na laski (Radio Edit) Kordian 2 słuchaczy Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Odtwórz ten utwór Spotify Spotify Zewnętrzne linki Apple Music Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Shoutbox Javascript jest wymagany do wyświetlania wiadomości na tej stronie. Przejdź prosto do strony wiadomości O tym wykonwacy Czy masz jakieś zdjęcia tego wykonawcy? Dodaj zdjęcie Kordian 1 254 słuchaczy Powiązane tagi polandpolishpolskie Czy znasz jakieś podstawowe informacje o tym wykonawcy? Rozpocznij wiki Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Bayera 2 522 słuchaczy DeFis 4 970 słuchaczy Dejw 2 914 słuchaczy MiłyPan 7 272 słuchaczy ZAJEFAJNI 366 słuchaczy Daj To Głośniej 8 806 słuchaczy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawcówRozrachunek z przeszłością i wadami narodowymi w twórczości J. Słowackiego („Kordian”, „Grób Agamemnona”) J. Słowacki tworzył swój odrębny wzorzec romantyzmu, mając zgoła inne spojrzenie na rzeczywistość narodową i sprawę walki, niż Mickiewicz.
Bohaterów Kordiana można podzielić na trzy zasadnicze grupy: postaci realistyczne, fantastyczne i historyczne. Pomieszanie świata rzeczywistego z nadprzyrodzonym było bardzo charakterystyczne dla dramatu romantycznego. Akcja Kordiana toczy się niejako na tych dwóch płaszczyznach. Na tej fantastycznej najważniejszymi bohaterami byli: Szatan, Strach i Imaginacja i Doktor (wcielenie Szatana w szpitalu dla obłąkanych). Do najważniejszych postaci realistycznych, poza Kordianem, należą: Grzegorz – sługa Kordiana, opiekujący się nim na dworku. Ten stary, bardzo mądry i doświadczony przez życie człowiek był silnie związany z tytułowym bohaterem. W czasach młodości walczył u boku Napoleona w Egipcie, a także w kampanii rosyjskiej. Widząc zagubienie w oczach Kordiana opowiedział mu trzy niezwykłe historie. Pierwsza ukazywała losy biednego Janka, który trafił na dwór króla, a dzięki swojej ciężkiej pracy (szył doskonałe buty dla psów) zyskał sympatię władcy i szybko awansował, aż stał się panem. Pozostałe dwie opowieści były relacjami z wypraw wojennych Grzegorza. Jedna opowiadała o walkach pod egipskimi piramidami, a druga o bohaterskim czynie pana Kazimierza, który w wojnie przeciwko Baszkirom rzucił się w pojedynkę na ich przywódcę, wsadził głowę Baszkira między „dwie kry” unoszące się po wodzie i w ten sposób tatarski dowódca „stracił” głowę:„Skoczył w tłumy Baszkirów i z tłumu wyskoczył Z pułkownikiem tatarskim, rzucił się do wody; Tak ujętego wroga między dwie kry wtłoczył, A kry się zbiegły, głowa z Baszkira odpadła Jak mieczem odrąbana i na krze usiadła Z otwartymi oczyma...”. Grzegorz w ten niezwykły sposób usiłował naprowadzić Kordiana na właściwą drogę życiową. Nie tylko zachęcił młodzieńca do działania, ale pobudził w nim uczucia patriotyczne. Stary sługa był do końca ze swoim panem. Zrozpaczony Grzegorz odwiedził Kordiana w więziennej celi i pożegnał go. Laura – pierwsza miłość w życiu młodziutkiego Kordiana. Ponieważ była od niego starsza nie traktowała go poważnie. Towarzyszyła mu w pieszych i konnych wycieczkach i spacerach. Nie zwracała uwagi ani na jego uczucia, ani na wyraźne sygnały o samobójstwie, które jej dawał. Zachwycała się jego wierszami miłosnymi. Gdy wreszcie zrozumiała, że młodzieniec może targnąć się na własne życie z jej powodu, było już za późno. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Kordian wykonuje polecenie, cudem pokonuje przeszkodę. Zyskuje w ten sposób sympatię księcia, który, zgodnie z obietnicą, chce darować mu życie. Car jednak wydaje na Kordiana wyrok śmierci. Scena VIIIAkcja rozgrywa się w izbie klasztornej zamienionej na celę więzienną. Kordian oczekuje na śmierć w towarzystwie Księdza i Grzegorza.
Featured On We don‘t have an album for this track yet. View all albums by this artist Featured On We don‘t have an album for this track yet. View all albums by this artist Don't want to see ads? Upgrade Now External Links Apple Music Don't want to see ads? Upgrade Now Shoutbox Javascript is required to view shouts on this page. Go directly to shout page About This Artist Do you have any photos of this artist? Add an image Kordian 1,254 listeners Related Tags polandpolishpolskie Do you know any background info about this artist? Start the wiki View full artist profile Similar Artists Bayera 2,522 listeners DeFis 4,970 listeners Dejw 2,914 listeners MiłyPan 7,272 listeners ZAJEFAJNI 366 listeners Daj To Głośniej 8,806 listeners View all similar artists
Spiskowcy (w tym Kordian) popierają wizję, w której Polska miałaby się stać Winkelriedem narodów. Wiązała się ona z gotowością do ofiary dla dobra i przyszłości narodów. Spiskowcy planowali rozpoczęcie walki o niepodległość od zabójstwa cara, czemu zdecydowanie sprzeciwiał się Prezes. Wskazywał on na lekkomyślność Występuje także w Nie mamy jeszcze żadnego albumu z tym utworem. Wyświetl wszystkie albumy dla tego wykonawcy Występuje także w Nie mamy jeszcze żadnego albumu z tym utworem. Wyświetl wszystkie albumy dla tego wykonawcy Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Zewnętrzne linki Apple Music Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Shoutbox Javascript jest wymagany do wyświetlania wiadomości na tej stronie. Przejdź prosto do strony wiadomości O tym wykonwacy Czy masz jakieś zdjęcia tego wykonawcy? Dodaj zdjęcie Kordian 1 254 słuchaczy Powiązane tagi polandpolishpolskie Czy znasz jakieś podstawowe informacje o tym wykonawcy? Rozpocznij wiki Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Bayera 2 522 słuchaczy DeFis 4 970 słuchaczy Dejw 2 914 słuchaczy MiłyPan 7 272 słuchaczy ZAJEFAJNI 366 słuchaczy Daj To Głośniej 8 806 słuchaczy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawcówSzansy upatrywali w spiskach, posługiwaniu się zdradą, przemocą i terrorem, a zatem metodami, które kłócą się z kodeksem honorowego rycerza oraz z chrześcijańską moralnością. Konrad Wallenrod mimo wszystko uciekł się do podstępu, natomiast Kordian nie odważył się zabić cara. Obydwaj walczyli z wątpliwościami podobnej Pierwszy akt dramatu Juliusza Słowackiego ukazuje Kordiana jako piętnastoletniego młodzieńca, który poszukuje prawdziwie wartościowej idei, by nadać swemu życiu sens. Irytują go opowieści doświadczonego Grzegorza. Pragnie samodzielnie wytyczyć swój szlak, nie korzystając z wskazówek ani rad. Wydaje mu się, iż najlepszym wyborem będzie miłość – autentyczne i głębokie uczucie. Jednak jego wybranka – Laura – nie odbiera starań bohatera poważnie, widząc w nim jedynie niegotowego młodzieńca. Brak jej wzajemności prowadzi do próby samobójczej Kordiana. Ta nie kończy się powodzeniem, a kolejnym etapem w życiu bohatera będzie wędrówka po Europie. Pierwszym przystankiem na trasie Kordiana jest Londyn. Odwiedza tam James Park, na którego terenie zachwyca się kontrastującą z miejskim obrazem przyrodą. Jego przemyślenia przerywa dozorca pojawiający się, by odebrać opłatę za zajęte krzesła. Zamiast pensa Kordian ofiaruje mu szylinga, nie domagając się reszty. Budzi to ciekawość mężczyzny, który rozpoczyna rozmowę z przybyszem. Początkowo bierze go za człowieka wyjętego spod prawa, ale gdy okazuje się, że tak nie jest, oferuje Kordianowi usługi swych braci, uświadamiając go, że pieniądze otwierają każdą z dróg. Kordian udaje się także do Dover, gdzie zasiada na kredowej skale i zagłębia się w lekturze „Króla Lir”. Fragment tragedii ukazuje obraz świata, jaki widoczny jest z wysokiego szczytu. Wszystko wydaje się małe i odległe. Jednak bohater dramatu Słowackiego szybko uświadamia sobie, iż rzeczywistość nie przystaje do piękna literatury i genialnych umysłów. Mówi: Szekspirze! duchu! zbudowałeś górę, (…) / Wolałbym ciemną mieć na oczach chmurę, / I patrzeć na świat oczyma twojemi. / (Wstaje.) / Próżno myśl genijuszu świat cały pozłaca, / Na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka. / Prawdziwie jam podobny do tego człowieka, / Co zbiera chwast po skałach życia. - Ciężka praca!... Opuściwszy Wielką Brytanię, Kordian udał się na południe i zatrzymał się we Włoszech. Tam, w pięknej Willi, przebywa z Wiolettą – urodziwą Włoszką. Gdy mogłoby się zdawać, że w końcu odnalazł on prawdziwe uczucie, a namiętność łącząca go z damą jest szczera, okazuje się, że sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Wioletta z wielkim gniewem reaguje na wiadomość, iż Kordian utracił majątek (bohater mówi o diamentach przegranych przezeń w karty). Wykrzykuje do niego: Przegrałeś moje serce razem z klejnotami!! / Nędza! nędza mię czeka!... Jednak kiedy tylko słyszy o koniu podkutym złotymi podkowami, ponownie chce być z Kordianem, gotowa jest nawet udać się do odległego miasta. Ostatecznie potwierdza ona swą żądzę majątku, zeskakując z wierzchowca na wieść o rozrzuconych po drodze kosztownościach. Audiencja u papieża jest dla Kordiana doświadczeniem niezwykle gorzkim. Bohater ofiaruje zasiadającemu na tronie duchownemu cenną relikwię, jaką jest polska ziemia, lecz nie zostaje ona przyjęta. Papież nie jest zainteresowany sytuacją Polaków, nie zamierza ich błogosławić, a wręcz przeciwnie – nakazuje pokorne trwanie pod berłem cara i pobożne życie, a wszystko pod groźbą klątwy. Równocześnie głowa Kościoła zachwyca się nowym śpiewakiem rodem z Afryki oraz prowadzi dialog z krzykliwą papugą o imieniu Luterek. Zwieńczeniem II aktu dzieła jest monolog Kordiana, jaki wygłasza on na najwyższym szczycie Europy (Mont Blanc). Stojąc w tym szczególnym miejscu, niemal widząc modlitwy płynące do Boga, porzuca on dawne zmartwienia, rozterki i niepewności, a na ich miejsce przywołuje potężną i szlachetną ideę – dobro ojczyzny. Wyraźnie zainspirowany szwajcarskim bohaterem narodowym Arnoldem Winkelriedem postanawia poświęcić się w imię wolności narodu. Na rodzinną ziemię niesie go chmura – jakby przysłana mu do pomocy przez samego Boga. Wędrówka, jaką odbywa Kordian, dostarcza mu niezwykle wartościowych doświadczeń, pod wpływem których przyśpiesza się jego przemiana. Zwiedzając Europę, bohater czuje się wyobcowany, dostrzega brak zrozumienia oraz bezlitosne prawa rządzące ludzkim życiem. Sama podróż zdaje się odbywać na dwóch płaszczyznach – Kordian rzeczywiście odwiedza kolejne miasta, ale dociera także w głąb siebie, poznając własne pragnienia i marzenia. Motyw wędrówki ukazany w „Kordianie” można połączyć także z postacią autora dramatu. Słowacki także wiele podróżował, a etapy wyprawy tytułowego bohatera pokrywają się z miejscami przez niego odwiedzonymi. Z kolei brak zrozumienia, z jakim spotyka się Kordian, zdaje się po części przybliżać sytuację ludzi, którzy opuścili ojczyste ziemie. Słowacki często poruszał kwestię rodaków przebywających na emigracji, ukazując ich trudną sytuację (nierzadko spotykali się z niechęcią, byli jakby ludźmi gorszej kategorii) oraz krytykując wewnętrzne spory. Rozwiń więcejcmNZhEy.
